dinsdag 26 mei 2015

Abigail

Jullie weten inmiddels dat ons dochtertje Abigail in oktober van vorig jaar 12 weken te vroeg geboren is. Dat is dus met 28weken zwangerschap, dat is 6 maanden... veel en veel te vroeg.

Echt veel over deze ervaring heb ik nog niet met jullie gedeeld, het is heel heftig om te schrijven over die periode, ik als gevoels mens word dan teruggeworpen in die emoties.
Soms is het echter goed om dat te doen, dat werkt therapeutisch heb ik mij laten vertellen ..

Dus Voilla... ik neem jullie mee op een reis ...




De eerste foto van ons drietjes.. 
Abigail, geboren op 16 oktober 2014 




Zij is geboren na 28,5 weken zwangerschap en 3 weken dysmatuur. Dat betekend dat ze een groei en ontwikkelings achterstand had van 3 weken, dus de grootte had van een kindje van net 25 weken..

Vanaf week 13 van mijn zwangerschap heb ik onder de controle van een gyneacoloog gestaan omdat mijn bloeddruk zeer hoog was. De oorzaak hiervan was niet duidelijk maar de bloeddruk werd met medicatie "onder controle gehouden" met iedere 3 weken een bezoek aan het ziekenhuis in Tiel.






Na een week (in de 25e week zwangerschap) ziek geweest te zijn geweest van griep knapte ik een dag op en werd wéér ziek. Contact met huisarts en gynaecoloog, griep zeiden ze - net als de rest van het gezin, uitzieken maar. Schimmelinfectie down there? Hier is een medicijn ei... 

Knapte na een week weer wat op. De meubeltjes voor de baby werden op dinsdag bezorgd en Rein zette 's avonds het wiegje op onze kamer, en de box beneden in elkaar. Om dat te vieren maakte ik stokbrood klaar, met tonijn en kruidenkaas. De tonijn viel slecht bij me dus toch maar het kruidenkaasje gepakt.. Ik werd wakker met enorm buikpijn en ben denk ik wel 20x naar het toilet gerend om mijn darmen te legen. Helse pijnen in heel mijn rug en bovenlichaam zorgde dat ik me geen houding kon aannemen. Tot 2x toe gedurende de nacht gebeurde dit, gelukkig kon Rein mij kalmeren en ontspande ik doordat hij mijn rug bleef wrijven tot ik eindelijk kon ontspannen. Het babytje had er geen last van dacht ik, ze was vrolijk in mijn buik aan het rondzwemmen. Al kon alleen ikzelf dat voelen, ze was nog niet sterk genoeg voor papa om zich te laten voelen. Wel merkte ik steeds, dat als Rein zijn hand op mijn buik legde en het kindje wakker was, zij tegen zijn hand zich aanvleide en in slaap viel..

Hoe weet ik niet maar we zijn de nacht doorgekomen, Jordy ging naar school maar Amy was nog het eerste uur vrij, die ze invulde met thee en toast voor mij te maken. Met véél soorten suiker, want dat was nu goed voor me volgens haar :) Het werkte wel, want ik knapte toch aardig op en baby zwom vrolijk rond. Was het dan toch voedselvergiftiging? Was dat kruidenkaasje overstuur geweest??

Tegen het middaguur voelde ik me toch weer ziek, maar ik had een afspraak bij de gyneacoloog dus zou daar zowieso naartoe gaan. Jordy begeleid naar zijn kinderfeestje, en zo ben ik op pad gegaan naar het ziekenhuis. Daar aangekomen wachtte Rein me al op, dit doen we samen.

De assistent schrok een beetje toen ze alvast mijn bloeddruk opnam en haalde iemand anders erbij, die zich ook best zorgen maakte om me. "Voelt u zich wel goed?" nou ik voelde me een beetje wolkerig in mijn hoofd maar dat was niets vergeleken met de nacht ervoor... waarna ze dr. Vleugels haalde, die mij accuut opnam in het ziekenhuis met een bloeddruk van 225/135 en platgespoten ter bescherming van mijn hersenen met magnesium...

Met spoed overgebracht naar een ziekenhuis 2 uur verderop, in het Maxima Medisch Centrum in Veldhoven ziekenhuizen dichterbij konden òf mij, òf ons kindje plaatsen, iets dat ik op dat moment maar raar vond, want ik moest immers nog 3 maanden voordat ik zou bevallen? 

In het Máxima Medisch Centrum kwam Dr. Pieter achter de reden van mijn hoge bloeddruk. Toen ze zagen dat mijn kindje 3 weken achter liep in de groei en haar maagje leeg was, werd duidelijk dat ze zwaar in nood was, niet alleen ik, maar ook zij was in survival modus geraakt 3 weken eerder. We hebben de nacht overleeft samen, zij en ik. Gelukkig mocht Reinoud bij me blijven. Zonder hem had ik ECHT niet geweten hoe ik het door moest komen...

Deze uren heb ik beleefd in een roes, amper beseffend wat er gebeurde. Wat me wel steeds duidelijker werd dankzij de geweldige zorg van de zuster die nacht, is dat mijn kindje in nood was. Haar hartslag viel steeds weg, maar kwam goddank wel opnieuw weer op gang. Tegen 07.00 uur donderdagochtend werd het duidelijk dat dit niet langer door kon gaan, Het kindje moest gehaald worden om mij, en haar, te redden..

In de ochtend na een spoed keizersnede is Abigail geboren met een gewicht van 780gram en was amper 29cm groot (geschat)...
1 uur oud ... Zij heeft een halve dag volledige beademing gehad en kon het daarna op eigen kracht.
op haar handje zit een spalk voor het infuus. 

3 dagen oud, de beademing is vervangen door de Cpap.

***** 
Ik kan even niet meer verder terug in de tijd, ik beloof hier in de volgende post op terug te komen. Abigails gevecht is het noteren meer dan waard! Maar, heel erg heftig voor mij om naar boven te halen... 

*****
Voor het eerst bij mama buidelen.. 


voor het eerst bij Papa buidelen



Abigail had hier verhoogde bloedwaarden en papa week niet van haar zijde


dáár ligt ze - uitzicht vanuit de eetkamer/keuken van het Ronald McDonald huis.



Dankzij haar kracht door het gevecht in de buik om te kunnen overleven heeft ze ook de eerste nacht gered, en de tweede en de derde... goddank mocht ze na 3 weken Nicu over naar de High Care van het Jeroen Bosch ziekenhuis, dat was iets dichterbij en konden mijn partner en ik verhuizenvan het Ronald McDonald huis naar ons eigen huis, na een week kwamen ook miin 2 oudste kinderen thuis om te eten en te slapen, god wat had ik hen ook gemist!

Na totaal 3 weken High Care van het JBZ kon ze in haar couveuse over naar de kinderafdeling, en dat betekende een derde verhuizing voor haar, dit keer naar Tiel, bijna thuis. Daar mocht ze uiteindelijk uit de couveuse in een warmte bedje, drie weken later, vlak vóór kerst, mocht ze dan eindelijk mee naar huis


De complicaties die verwacht werden zijn gelukkig uitgebleven en de angst haar te verliezen zakt langzaam weg...

dinsdag 5 mei 2015

Eerste resultaat test Kruippakjes

Met gepaste trots presenteer ik jullie het resultaat van de eerste test van het patroontje (maat 62) van het kruippakje "Abbieke" (werknaam Bieke) 

Meer foto's en alle informatie vind je op de blog van Mamadammeke



Klik voor meer foto's en haar liefdevolle blog bericht.


Tot naais!
Sabrientje